Evaluatie debatgroep: privacy & surveillance

Onderwerp:

Privacy & Surveillance

Debatgroep

Marieke Pots (tegen)

Mariso Piso (voor)

Bram de Rijk (voorzitter)

Stelling

“Het centraliseren van de gegevens van ieder individueel kind moet verboden worden”

Evaluatie

Algemeen

Het debat op zich was sowieso een ander debat dan de voorgaande omdat de voor- en tegenpartijen bestonden uit slechts één persoon. De oplossing was door na een introductie van de standpunten het publiek te verdelen in voor- en tegenstanders en deze mee te laten discussiëren. Hier door kwam het plenaire debat een beetje te vervallen, maar dit was niet storend en deed niet aan als een onvolledig debat. Verder was er genoeg tijd voor introducties en argumenten van de twee debattanten, zodat zij zelf voldoende spreektijd kregen en het publiek een duidelijk beeld had van waar zij over zouden mee discussiëren.

Marieke Pots: Claim, Warrant, Evidence, Qualification

Marieke Pots maakte tijdens haar introductie een aantal goede claims, waarbij veel aanspraak werd gemaakt op een emotioneel element. De argumenten die zij aandroeg waren helder opgebouwd en overtuigend. Wat er echter aan ontbrak was de feitelijke onderbouwing door bronnen. Een voorbeeld hiervan was de uitspraak “ik denk dat dit dit in een database onoverzichtelijk is”. Hierbij werd verder geen bron aangehaald, waardoor ook de Warrant op losse schroeven kwam te staan. In de introductie werden overigens wel bronnen aangehaald, maar in de rest van het debat bleef dit helaas beperkt.

De sterkste punten waren haar aanspraak op emotionele motieven, en haar helder gestructureerde argumenten die puntsgewijs de argumenten van haar tegenstander aanvielen. Het zwakste punt was niet het gebrek aan Evidence, maar de terminologie. Misschien waren er wel bronnen, maar door uitspraken als “ik denk”, “projectje” of “in de database zitten knoeien” komt het argument toch amateuristisch over. Een professioneler verwoordt argument zonder bronnen komt dan misschien nog beter over.

Mariso Piso: Claim, Warrant, Evidence, Qualification

Het gebruik van bronnen werd hier veel beter uitgebuit dan bij de tegenstander. Hierdoor kwamen de argumenten rustiger en professioneler over. Het brongebruik bleef redelijk constant gedurende het hele debat, waardoor ook de niet-onderbouwde stellingen goed over kwamen. Evidence en Warrant waren duidelijk aanwezig.

Wat echter ontbrak was een bepaalde mate van betrokkenheid of 'passie' over het onderwerp. Een teveel hiervan is natuurlijk ook niet goed, maar in dit geval leek het soms eerder als het voorleggen van de feiten zonder hier een mening over te hebben. Er werd bijvoorbeeld wel gezegd dat xyz in het voordeel waren van probleem kinderen, maar op een dergelijk onbetrokken toon dat het niet klonk alsof dit heel belangrijk was. Dit was bijzonder jammer omdat Mariso Piso heel goed duidelijk maakte voor wie het samenvoegen van de databases een voordeel was.

Een ander minpunt was de uitspraak “er is wat mij betreft geen tweede plaats”, in reactie op de uitspraak “- en xyz is in de tweede plaats van belang voor de zorgverlener” van de tegenstander. Dit kwam heel erg dogmatisch over. Wanneer men een dergelijke uitspraak doet in een vrijetijdsdiscussie, dan ben ik bereid te geloven dat veel mensen de discussie opgeven omdat er met een dergelijk persoon 'toch niet te praten valt'.

Het bovenstaande en het gebrek aan betrokkenheid waren de grootste minpunten. Het grote pluspunt was het gebruik van bronnen , de professionele uitstraling en het duidelijk maken welke voordelen er voor welke doelgroep waren.